Wesołych Świąt

Wigilia 2014

„Jest w moim kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny,
przy wzejściu pierwszej gwiazdki wieczornej na niebie,
ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny,
najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie.
Ten biały kruchy opłatek, pszenna kruszyna chleba,
a symbol wielkich rzeczy, symbol pokoju i chleba.
Na ziemię w noc wtuloną, Bóg schodzi jak przed wiekami.
Braćmi się znowu poczyńmy, przebaczmy krzywdy, gdy trzeba.
Podzielmy się opłatkiem, chlebem pokoju i nieba”.

Cyprian Kamil Norwid

Świąteczną, magiczną atmosferę odczuwamy w Wigilię, kiedy zasiadamy do stołu wraz z pierwszą gwiazdką. W ten wieczór dbamy o piękną oprawę - ubieramy choinkę, nakrywamy stół białym obrusem.

22 grudnia w Warsztatach Terapii Zajęciowej w Janowicy odbyło się bardzo uroczyste spotkanie wigilijne.
Kierownik i przewodnicząca Zarządu Koła w jednej osobie powitała przybyłych na spotkanie gości, rodziców, uczestników. Rozpoczynają spotkanie podziękowała wszystkim za przybycie. W śród gości spotkania wigilijnego byli min.:

- Starosta Powiatu Łęczyńskiego – p. Roman Cholewa
- Przedstawiciel – PCPR
- Przewodnicząca PZOON
- Dyrektor PUP w Łęcznej
- Przewodnicząca Rady Gminy Cyców
- Przedstawiciele OSP w Janowicy
- KGW w Janowicy
- Dyrektor Szkoły Podstawowej w Nadrybiu
- Ks. dziekan z Parafii św. Marii Magdaleny
- Darczyńcy : Janusz Rudziński, Leszek Szafran

Podopieczni placówki na tę okoliczność po okiem instruktorów przygotowali piękne dekoracje sal, poczęstunek oraz  bardzo wymowne jasełka przy pomocy p. Elizy Cyfry.
Przekaz Jasełek bardzo wymowny i jak zawsze na czasie. Św. Józef szukający miejsca dla będącej w stanie błogosławionym Maryi a wokół wędrujących,  zapędzeni ludzie zajęci sobą.

Przekaz poprzez jasełka to przesłanie dla nas wszystkich: zatrzymajmy się, pogódźmy, prostujmy nasze drogi, patrzmy na siebie z życzliwością  bo nie wiemy kiedy Pan nas zawoła.

Jasełka ubogacone zostały śpiewem przepięknych kolęd i pastorałek, tych znanych i mniej znanych.

Po części artystycznej młodzież obdarowała zaproszonych gości pracami wykonanymi podczas zajęć, były to anioły, które mają strzec każdego obdarowanego.
Następnie ks. Michał Surowiec miejscowy duszpasterz odmówił wspólnie z zebranymi modlitwę i nastąpiło tradycyjne łamanie się opłatkiem, składanie sobie życzeń. Po życzeniach wszyscy spożywając posiłek mogli obejrzeć podejmowane zadania w warsztacie. Prezentacja działalności warsztatu zaprezentowana została poprzez relacje multimedialną.
Na wigilijnym stole znalazło się dwanaście potraw, które symbolizują apostołów.

Boże Narodzenie to jedno z najpiękniejszych i najbardziej rodzinnych świąt w kalendarzu. Dużo czasu poświęcamy przygotowując oprawę wigilii, świąt. Jednak cały dzień  wigilii miał duże znaczenie - do tej pory przetrwało powiedzenie "jaka Wigilia taki cały rok". Zatem w wigilijny dzień nie można się sprzeczać ani okazywać negatywnych uczuć. Niech te pozytywne uczucia towarzyszą nam każdego dnia.
Święta to szczególny czas, kiedy wreszcie nie goni nas praca i inne obowiązki. Dlatego warto poświęcić go rodzinie i wzmocnić relacje z naszymi najbliższymi.
W czasie spotkania wspomniano też tych co odeszli do Pana.

Norwidowym Opłatkiem chcę się podzielić  ze wszystkimi.
Dzieląc się z Wami radością płynąca z narodzin Syna Człowieczego życzę Wszystkim ciepłych i radosnych Świąt Bożego Narodzenia.
Czas ucieka, choć nikt go nie goni. Mija kolejny rok...

Maria Lisek-Zięba

Piosenki mojej mamy i babci

"Piosenki mojej mamy i babci" to koncert Łukasza Liska w dniu 15 grudnia 2014 w Sanatorium Uzdrowiskowym Nida-Zdrój w Busko Zdroju adresowany do kuracjuszy tegoż sanatorium.

 

 " Ciągle jeszcze istnieją anioły,

Nie mają wprawdzie skrzydeł,

lecz ich serce jest bezpiecznym portem

dla wszystkich którzy są w potrzebie.

Wyciągają ręce i pomagają niosąc swoją pomoc ".

 

Tym aniołem okazała się Pani Asia Wójcik pracownik sanatorium, która była organizatorem koncertu Łukasza. Przy własnym akompaniamencie Łukasz zaśpiewał wiele piosenek ze swojego repertuaru.

 

 

Celem koncertu było pokazanie osoby niepełnosprawnej jako te,j która jest i żyje w środowisku i potrafi być użyteczna.

Historia Łukasza opowiadana przez mamę pomiędzy piosenkami poruszyła bardzo wiele osób.

Piosenki śpiewane w języku polskim, angielskim, ukraińskim i bardzo łatwo nawiązany kontakt z kuracjuszami wprowadziły wielu w zadumę.

 

 

Słuchający kuracjusze nie kryli zdziwienia, że Łukasz ma opanowane tak wiele utworów. Swoboda w śpiewie, grze i nawiązany kontakt nagrodzony został gromkimi brawami. Kuracjusze śpiewali razem z Łukaszem, uczyli się też krótkich utworów, wieczór minął w bardzo serdecznej i przyjemnej atmosferze.

 

 

" Bogactwem człowieka jest uśmiech

przyjazny gest

pogodne słowo"

 

Tych gestów nie zabrakło tego dnia i następnych dni.

 

Pani Asia W. po skończonym koncercie powiedziała:

 

- " ten koncert i ludzie tacy jak Łukasz uczą mnie wielkiej pokory, mam zdrowe dziecko ale chylę czoło przed osobami,  które wkładają wieki trud w pracę z osobami niepełnosprawnymi. Dziękuję Bogu, że mam zdrowe dziecko ..."

 

- kuracjuszka- " panie Łukaszu dziękujemy to był wspaniały koncert.."

 

- kuracjuszka- " nie wierzę w to co usłyszałam - podziwiam cię..."

 

Koncert dał możliwość przedstawienia kuracjuszom tego co jest robione przez stowarzyszenie na rzecz osób niepełnosprawnych, gdzie przebywa Łukasz na co dzień, czym się zajmuje.

 

Łukasz zwrócił się z prośbą do kuracjuszy o wsparcie Koła Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Łęcznej poprzez przekazywanie 1% podatku . Zainteresowani pobrali ulotki propagujące wsparcie poprzez przekazanie 1% dochodu.

Zainteresowani mogli też kupić płyty CD z piosenkami Łukasza  z  jego aranżacjami, a były to znane  utwory, pieśni religijne  oraz kolędy i pastorałki.

W czasie koncertu wszyscy kuracjusze świetnie się bawili, zachęcanie do wspólnego śpiewu spotkało się z dużym aplauzem. W czasie koncertu nie zabrakło wzruszeń i łez.

 

 

Dopełnieniem wieczoru był ostatni występ, kiedy Łukasz grając przesłał całusy i powiedział "...Kocham  Was..." - odpowiedzią była burza oklasków i owacje na stojąco.

 

"Bądź jak ptak, który spocząwszy w locie swym na gałązce,

chociaż ona  ugina się pod jego ciężarem,

nie przestaje śpiewać

bo wie,że ma skrzydła "

                                                                                                     Wiktor Hugo

 

Nie ustawajmy w pracy. Niech nas nie przerażają trudności. Nam jest i tak łatwiej. Dziękujmy Bogu za to co mamy.

Dziękuję Pani Asi Wójcik i wszystkim pracownikom Sanatorium Uzdrowiskowego Nida-Zdrój za okazaną nam pomoc, zrozumienie, serdeczność.

Dziękuję, dziękujemy...

 

"Życzę Wam odwagi porannego słońca

które każdego dnia na nowo wstaje

nad trudami tego świata"

M.L-Z

Zespół "Bębnoludy"

Spektakl "Syn Marnotrawny"

Jestem widoczny - jestem bezpieczny!

9 grudnia 2014r. zaproszenie Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Upośledzonych Umysłowo Koło w Łęcznej na zajęcia edukacyjne przyjęli Policjanci z Łęcznej. Aspirant Piotr Kotłowski oraz sierżant sztabowy Magdalena Krasna dzielili się z nami doświadczeniem i wiedzą dotyczącą bezpieczeństwa drogowego, właściwego poruszania się pieszych, dbania o własne bezpieczeństwo oraz unikania nieuczciwych naciągaczy, zwłaszcza w okresie świątecznym.

 

 

            Uczestnicy zadawali wiele pytań dotyczących zachowania bezpieczeństwa na drodze, m.in. dotyczące właściwego poruszania się rowerem, konieczności sygnalizowania skrętów, właściwego reagowania podczas wypadku, pomocy osobom poszkodowanym. Widać było, że informacje uzyskane podczas szkolenia „S.O.S. – na sygnale” realizowanego na terenie Warsztatów, były przydatne oraz bardzo pomocne podczas udzielania odpowiedzi Policjantom. Wiedza uzyskana podczas szkolenia okazała się imponująca dla prowadzących spotkanie.





Policjanci wielokrotnie wspominali o sposobach na zachowanie bezpieczeństwa. Najważniejszym dla pieszych okazało się BYCIE WIDOCZNYM, zwłaszcza po zmierzchu, tak aby jadące samochody mogły nas w porę zauważyć i odpowiednio zareagować. Aby móc wpływać na swoje bezpieczeństwo Policjanci rozdali wszystkim odblaskowe smycze.



Konkluzją spotkania było: aby być BEZPIECZNYM musimy być WIDOCZNI!
Na koniec spotkania chętne osoby mogły przymierzyć policyjną czapkę. Propozycja ta spotkała się z dużym zainteresowaniem i zaciekawieniem. Taka okazja to gratka, więc skorzystało z niej wielu Uczestników.







Bardzo dziękujemy pani Magdzie i Panu Piotrowi za spotkanie. Mamy nadzieję na dalszą współpracę. Wierzymy, że otrzymana wiedza wpłynie pozytywnie na nasze zachowania, przyczyni się do wzrostu naszego bezpieczeństwa oraz zwiększy naszą świadomość dotyczącą naszej odpowiedzialności za życie.

Katarzyna Płoszaj

XVI Spotkania z Piosenką Nieprzetartego Szlaku

W dniu 28.11.2014 odbyły się zajęcia warsztatowe i konferencja z okazji XVII Spotkań z Piosenką Nieprzetartego Szlaku „W starym kinie”.


Od godziny 10.00 rano trwała konferencja poświęcona sztuce jako wsparciu. Odbyła się ona na Wydziale Artystycznym UMCS. Wzięli w niej udział międzynarodowej sławy muzykoterapeuci (Barbara Wheeler) i wybitni polscy terapeuci (m.in. Krzysztof Stachyra, Ludwika Konieczna). Prezentowali oni swoje dokonania terapeutyczne z zakresu muzykoterapii i terapii poprzez sztuki plastyczne, w odniesieniu do różnych teorii naukowych.
Swoje referaty wygłosiło wiele osób. Jeden z najbardziej ciekawych poświęcony był rzeźbie osób głuchoniewidomych, ich odniesieniu do siebie i do innych osób, sposobie komunikowania się z innymi czy wytworzeniu swojego własnego „języka”, gdy nikt nie przekazał im innych sposobów komunikacji. Innym dość ciekawy wykład dotyczył muzykoterapii w szpitalu neurologicznym na oddziale dziecięcym, na który trafiały dzieci z chorobami nieuleczalnymi. Przedstawiona została m.in. dziewczynka, której mięśnie górnej wargi nie pracowały. Uczyła się ona grać na flecie, tak była zdeterminowana, że po jakimś czasie mięśnie te zaczęły pracować. Na początku instrument przytrzymywała zębami.



Po konferencji odbyły się warsztaty w Centrum Arteterapii w Lublinie. W sumie było ich cztery, zostały podzielona na dwie grupy – dla uczestników Spotkań z Piosenką oraz dla ich instruktorów.
Uczestniczy wzięli udział w warsztacie z emisji głosu, prowadzonego przez Anastazję Vojtiuk. Na nim uczestnicy uczyli się poprawnie oddychać, by podczas śpiewu nie brakło tchu. Kolejnym warsztatem, w którym brali udział uczestniczy to choreoterapia. Prowadząca była Beata Matejczuk, która takie warsztaty prowadziła m.in. dla kobiet dotkniętych przemocą domową. Uczestniczy mogli się tu rozluźnić i pobawić, jednocześnie wspomagając swoją rehabilitację.

W tym samym czasie instruktorzy byli na warsztatach dotyczących muzykoterapii z Krzysztofem Stachyrą. Po improwizacji muzycznej, wspólnie śpiewali piosenkę ułożona przez uczestników Środowiskowego Domu Samopomocy „Akademia Artystyczna” (gospodarzy warsztatów). Następnie odbyła się „Improwizacja słowem” z Przemysławem Buksińskim. Instruktorzy mogli sprawdzić się sytuacji nowej nieznanej, jak również sami kreować zdarzenia, mające miejsce w tamtej chwili.







Osoby biorące udział z PSOUU Koło w Łęcznej, WTZ w Janowicy:
Łukasz Lisek – uczestnik
Eliza Cyfra – instruktor
29 listopada to kolejny etap Spotkań z Piosenką. Tego dnia odbył się przegląd piosenki. Jego tematem przewodnim było: „W starym kinie”. Całość rozpoczęła się ok. godziny 13. Swoją pracę i możliwości sceniczne zaprezentowali soliści oraz zespoły. Lisek jako pierwszy wystąpił z piosenkami: „Nie jest źle” oraz „Kochaj ile sił”. Do tych utworów wykonał swoją własną aranżację.



Na scenie utwory zaprezentowali również: uczestnicy WTZ w Świdniku, Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Puławach, czy zespół z Ukrainy Kartynka.



Nad atmosferą panowała jak zwykle niezawodna grupa animacyjna, która przeniosła nas wszystkich na plan filmowy filmu o miłości. Były klapsy, kamera, aktorzy, producent oraz reżyser. Nie obyło się także bez niespodziewanych zdarzeń, np. zaginął klaps filmowy. Jednak pomimo tylu problemów wszyscy się bawili doskonale. Nad każdą grupą swoją opiekę roztaczał PILOT – czyli wolontariusz odpowiedzialny za swoją grupę. Naszą wolontariuszką była Ola Wójcik. Każdy z wolontariuszy miał obowiązek przebrać się zgodnie z tematem i animować publiczność.



Po zaprezentowaniu umiejętności przez każdego z uczestników, nastąpiło uroczyste wręczenie dyplomów i nagród dla wszystkich zespołów i solistów. Każdy otrzymał słodki upominek, dyplom uczestnictwa oraz instrument (organki).

Eliza Cyfra

Niech żyje nam górnicza brać!

Warsztat Terapii Zajęciowej w Janowicy gościł w swoich progach niecodziennego gościa.  
3 grudnia w przeddzień święta św. Barbary patronki górników, potocznie zwanego „Barbórką” z wizytą u podopiecznych Warsztatu zagościł górnik z pobliskiej kopalni Nadrybie.



Wizyta górnika sprawiła nam bardzo dużą radość, mogliśmy dowiedzieć się na czym polega praca pod ziemią, jakie znajdują się tam maszyny, co oznaczają kolory pióropusza na górniczym czako, co to jest młot a co to kilof... Pan Jurek opowiadał nam również o Skarbku mieszkającym w kopalni.

Wizyta spotkała się z bardzo dużym zaangażowaniem naszych Uczestników. Zadawali mnóstwo pytań, byli bardzo ciekawi i wnikliwi.




Pan Jurek przygotował dla nas słodką niespodziankę oraz książkę o kopalni „Bogdanka”.
W geście podziękowania został oprowadzony przez wszystkich Uczestników po poszczególnych pracowniach oraz został obdarowany aniołkiem na szczęście.

Bardzo dziękujemy za wizytę.

W dniu  święta górników życzymy im bezpiecznej pracy, tyle samo wyjazdów co zjazdów, satysfakcji z wykonywanej pracy, której efekty ocieplają nasze zmarznięte dłonie.

Szczęść Boże!

Zgodnie z tradycją Uczestnicy Warsztatu odwiedzili Zarząd Kopalni "Bogdanka".

Przy akompaniamencie harmonijki ustnej z wyśpiewanymi życzeniami wręczyli Członkom Zarządu Kopalni anioła stróża, mającego chronić wszystkich górników oraz ich rodziny, jak również choinkę jako symbol obfitości.

Zostaliśmy ugoszczeni słodyczami oraz ciepłym słowem. Reprezentanci Warsztatu zostali zobowiązani do przekazania drobnych upominków w postaci artykułów szkolnych, kubków oraz słodyczy dla swoich kolegów i koleżanek czekających w Warsztacie w Janowicy.

"Górnicy, górnicy

co węgiel kopiecie

siedzicie pod ziemią

o świecie nie wiecie.

Na świecie, na świecie

słoneczko nom świeci,

a u Was pod ziemią

pot po plecach leci."

Niech trud waszej codziennej pracy będzie doceniany nie tylko od święta, a słońce niech rozgrzewa Wasze serca do podążania do celu każdego dnia.

Katarzyna Płoszaj