„Teatr
jest najważniejszą rzeczą na świecie, gdyż tam pokazuje się ludziom, jakimi
mogliby być, jakimi pragnęliby być, choć nie mają na to odwagi, i jakimi są.” Tove Jansson
W dniach 17 i 18 października odbyło się szkolenie z zakresu
„Teatroterapia – metody i techniki wykorzystywane w pracy z osobami z
niepełnosprawnością” w ramach projektu „Kreatywni w edukacji i terapii”.
Szkolenie to zostało zorganizowane przez Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z
Upośledzeniem Umysłowym Koło w Świdniku.
Szkolenie poprowadził Michał Stanowski – instruktor teatralny,
koordynator Międzynarodowego ruchu Nieprzetartego Szlaku, pomysłodawca i twórca
Spotkań Artystów Nieprzetartego Szlaku, współzałożyciel i pracownik Środowiskowego
Domu Samopomocy „Akademia Artystyczna” w Lublinie.
Michał Stanowski
W szkoleniu brało udział 20 osób z różnych ośrodków
pracujących z osobami
z niepełnosprawnością w województwie lubelskim – m.in. z Antoniowa, Świdnika, Matczyna, Kraśnika.
z niepełnosprawnością w województwie lubelskim – m.in. z Antoniowa, Świdnika, Matczyna, Kraśnika.
Podczas zajęć prowadzący przekazał swoją wiedzę
praktyczną jak i również teoretyczną. Pochylił się także nad rozróżnieniem
różnych formom teatroterapii, takich jak: zabawy teatralne, drama (w tym
psychodrama, socjodrama). Drama jest metodą dydaktyczno-wychowawcza, nastawioną
świadomie na proces nauczania. Łączy się z nią spontaniczność naturalność
zachowań uczestników w rolach oraz improwizacyjność formy.
Przykładowe ćwiczenia:
2. Powitanie – każdy wymyśla swój gest i dźwięk na powitanie innych, reszta powtarza.
3. Zabawa rytmiczna – chodzenie po łące. Prowadzący wystukuje rytm na bębenku, uczestnicy chodzą wg niego. Ustalone są zmiany, np. dwa szybkie uderzenia – zmiana kierunku. Dzięki tej zabawie uczestnicy uczą się koncentrować swoją uwagę, jak również uczą się wykorzystywać swoją przestrzeń.
4. Śledzenie – Uczestnicy dobierają się w pary. Jedna osoba jest aktorem, druga natomiast naśladuje jej ruchy. W pewnym momencie następuje zmiana.
Ćwiczenie rozwijające poczucie przestrzeni
Omówione zostały także etapy budowania spektaklu:
1.
Pomysł;
2.
Możliwości (osobowe, lokalowe, rzeczowe, techniczne,
itp.);
3.
Forma (cień, lalka, żywy plan, pantomima, teatr ruchu,
etc.);
4.
Scenariusz;
5.
Podział ról;
6.
Próby;
7.
Premiera;
8.
Tournée.
Trzeba także zastanowić się do kogo adresowane będzie spektakl – dzieci,
młodzież, osoby dorosłe, czy może o charakterze uniwersalnym. Ważne jest także
aby na każdym z tych etapów, włączać w działania samych uczestników-aktorów. Ma
to na celu rozbudzenie poczucia sprawstwa i odpowiedzialności za swoje decyzje,
jednak ostateczna decyzja należy zawsze do reżysera.
Wręczenie zaświadczeń
– Małgorzata Makuch, Żaneta Adamek, Michał Stanowski
Pracownicy WTZ w Janowicy o szkoleniu:
Beata Sawicka: Szkolenie prowadzone przez pana Michała
Stanowskiego zwiększyło moją wiedzę o teatrze i jego rodzajach czy kompozycji
spektaklu teatralnego. Przedstawił także możliwości terapeutyczne teatru, które
mogą być wykorzystywane w pracy z osobami z niepełnosprawnością, bez względu na
rodzaj i stopień niepełnosprawności. Najbardziej zainteresowały mnie zabawy
teatralne, które pomagają ćwiczyć koncentrację, poczucie rytmu. W bardzo
ciekawy sposób pokazane też zostały ćwiczenia relaksacyjne. Pan Michał
poprowadził warsztaty teatralne w bardzo dynamicznie, potrafił zachęcić
wszystkich uczestników, nawet tych najbardziej nieśmiałych, do udziału w
ćwiczeniach i grach teatralnych. Pomimo iż szkolenie trwało krótko, prowadzący
potrafił przekazać znaczną część swojej ogromnej wiedzy, która powinna być
wykorzystywana w pracy nie tylko z grupami teatralnymi, ale również ze
wszystkimi osobami niepełnosprawnymi.
Małgorzata Makuch: Uważam, że szkolenie dotyczące teatroterapii
było dobrze zorganizowane. Przekazane informacje, opierały się nie tylko na
wykładzie, jak również praktyce – uczestniczeniu całej grupy w wielu zabawach
tj.: powitanie gestem i okrzykiem, wyprawa do lasu, pawie oczko, jedzenie
jabłka i innych. Myślę, że przekazane treści
można wykorzystać nie tylko prowadząc grupę teatralna, ale każdą inną
grupę.
Eliza Cyfra: Warsztaty z Michałem wniosły trochę inne spojrzenie
na pracę z teatrem osób z niepełnosprawnością. W procesie powstawania
spektaklu, od początku do końca udział powinni mieć sami uczestnicy-aktorzy.
Jednak ostateczna decyzja, co do obsady, scenariusza powinna należeć do
reżysera spektaklu. Wydawać by się mogło, że mało istotne są gry i ćwiczenia teatralne, jednak to one pomagają w skupieniu uwagi, i poszerzeniu
warsztatu aktora. Ogromna rolą jest także rytm i umiejętność reagowania na
niego. Ćwiczenia teatralne pomagają także odnaleźć się w przestrzeni sceny i
umiejętnie ją wykorzystać. Ważne jest także to, aby to instruktor-reżyser, swoim
przykładem, potrafił porwać uczestników-aktorów do pracy na scenie. Jeżeli sam
ma obawy i niechęć do stanięcia przed ludźmi i zaprezentowania siebie, swoich umiejętności, swojej roli, przekaże tylko tyle
że scena jest paraliżującym stresem. Instruktor-reżyser powinien być wsparciem i
rozumieć stres towarzyszący prezentacjom scenicznym, zarówno wykorzystać go do
wzmocnienia pozytywnego.
„W aktorstwie trzeba mieć przed oczyma, że nie
wolno grać, tylko starać się być sobą.” Daniel Olbrychski
Eliza
Cyfra
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz